SZTUKA ZWYCIĘŻA WSZYSTKO

„Ars vincit omnia”– „Sztuka zwycięża wszystko”- tę łacińską sentencję Roman Lipa umieścił wewnątrz pudła rezonansowego wykonanych przez siebie skrzypiec, które są jednym z eksponatów wystawy poświęconej temu twórcy. Trudno o bardziej zwięzły i bardziej trafny aforyzm na temat roli sztuki w życiu człowieka. Człowiek jest poszukiwaczem prawdy i sensu życia – sztuka jest drogą tych poszukiwań, człowiek jest kontemplatykiem piękna – sztuka odzwierciedla piękno świata i tworzy nowy jego rodzaj wykraczający poza realizm. Poruszając podstawowe egzystencjalne problemy sztuka pokazuje prawdę o ludzkiej kondycji i pomaga człowiekowi pogodzić się z tym, co nieuniknione. Ta ostatnia funkcja sztuki jest szczególnie widoczna w twórczości Tadeusza Kantora. Teatr reżysera Cricot 2 odkrywa prawdę o moralnej ułomności rodzaju ludzkiego, o kruchości ludzkiego istnienia, które poprzez cierpienie i przemijanie nieuchronnie zmierza ku śmierci. Oglądając spektakle Kantora dzielimy z nim te spostrzeżenia, a widząc je zobrazowane na scenie nabieramy dystansu do tego wszystkiego, co jest bolesne w naszej egzystencji. Ten dystans to droga do pogodzenia się z losem, to droga do akceptacji. A przecież akceptacja jest jedyną formą zwycięstwa nad tym, czego nie potrafimy zmienić: nad bólem i kruchością ludzkiego życia. Starożytne słowa są więc współcześnie wciąż aktualne.

Obchody 16-tej rocznicy śmierci twórcy teatru Cricot 2 rozpoczęły się w Wielopolu już 8 grudnia. Wcześnie rano wyruszyła do Krakowa wycieczka składająca się z członków Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Wielkopolskiej im. Tadeusza Marii Kantora, pracowników Ośrodka Kultury, nauczycieli oraz młodzieży gimnazjalnej. Wzięli w niej udział m.in.: dyrektor Publicznego Gimnazjum Stanisław Paryś, dyrektor SP w Nawsiu Krystyna Paryś, dyrektor SP w Wielopolu Marek Śliwiński, dyrektor GOKiW Marcin Świerad. Uczestnicy wycieczki odwiedzili grób Mistrza na Cmentarzu Rakowickim, byli na pokazie Żywych Pomników przed Cricoteką na ul. Kanoniczej oraz w mieszkaniu Artysty.

Na obchody rocznicy śmierci Mistrza w Wielopolu złożyły się:

– w dn. 9 grudnia:

  • Widowisko artystyczne pt. „Ich teatry” przygotowane przez młodzież z Publicznego Gimnazjum w Wieliopolu Skrz.
  • Happening Teatru Kawiarni „Dekadencja”z Gorlic pt. „Konsumenci”
  • Prezentacja filmu „Lisowiacki wieczór” zrealizowanego przez Jerzego Dynię dla TV Rzeszów

– w dn. 10 grudnia:

  • Msza św. za duszę śp. Tadeusza Kantora w kościele parafialnym w Wielopolu
  • Otwarcie wystaw:1)”Wielopole, Wielopole” T. Kantora – rysunki i pastele Lidii Wilk; 2)Roman Lipa – wystawa malarstwa, rysunków i fotografii; 3)”Wielopole,Wielopole” 1983-fotografie Leszka Dziedzica

Wzięli w nich udział m.in.: wójt gminy Czesław Leja, przewodniczący Rady Gminy Robert Pieczonka, wiceprzewodniczący RG Jan Światak, prezes Towarzystwa Przyjacół Ziemi Wielopolskiej im. T.Kantora Stanisław Paryś, jego wiceprezesi: ks. dziekan Jan Bylinowski i Julian Zegar, sekretarz Towarzystwa Krystyna Paryś, Józef Chrobak z Cricoteki z Krakowa – komisarz wystawy, Roman Lipa, siostrzenica T. Kantora Krystyna Palka wraz ze swą córką Małgorzatą, dyrektor Powiatowej i Miejskiej Biblioteki Publicznej w Ropczycach Jacek Chełpa, dyrektor SP w Wielopolu Marek Śliwiński, wicedyrektor Publicznego Gimnazjum Mariusz Mosior, Janina i Stefan Śliwińscy, Maria Piziura (koleżanka Kantora z lat młodości), Jerzy Siuta, Franciszek Ślusarski.

Składamy serdeczne podziękowania Józefowi Chrobakowi za przygotowanie wystawy, merytoryczny nadzór i pracę przy jej tworzeniu oraz za przygotowanie folderu nt. związku Kantora z Wielopolem. Dziękujemy również nauczycielkom: Małgorzacie Cabaj i Wioletcie Malskiej, a także młodzieży gimnazjalnej za przygotowanie programu artystycznego. Podziękowania kierujemy także pod adresem przybyłych gości. Serdecznie zapraszamy do zwiedzania wystawy.

Postarajmy się częściej obcować ze sztuką w jej różnych postaciach: z malarstwem, muzyką, teatrem, literaturą – jest to sposób nie tylko na oswajanie ciemnych stron życia, ale też na wewnętrzny rozwój i ubogacenie. Dzieło artystyczne ma moc porwać nas w wyższe rejony bytu: zapatrzeni, zasłuchani, zamyśleni- wzrastamy.

Maria Wójcik

Skip to content