To, co wspólne – łączy

Ojczyzna

to trzy rzeczy wspólne:

wspólna mowa,

wspólna ziemia

i wspólna pamięć.

B. Wolniewicz

Powyższy cytat przekonuje nas o tym, że Ojczyzna to po prostu wielka wspólnota ludzi, zamieszkujących własne terytorium, posługujących się tym samym językiem i posiadających własne, odmienne od innych wspólnot, dzieje. Ta wielowymiarowa tożsamość tworzy poczucie więzi i powoduje, że członkowie wspólnoty postrzegają siebie nie tylko w wymiarze indywidualnym, ale także społecznym. Zaś siła tej więzi jest często tak wielka, że człowiek zdolny jest poświęcić życie, by ratować wspólnotę przed zagrożeniem.

Młody człowiek z biegiem lat poszerza kręgi łączących go ze światem więzi. Więź z matką przechodzi w bliski związek z całą rodziną, potem ze szkołą, a następnie z miejscem zamieszkania i rodzinnym krajem. W naszym ludzkim wartościowaniu ta pierwsza więź i ta ostatnia są najistotniejsze. Dlatego często Ojczyznę nazywa się matką. Ks.  Piotr Skarga tak pisał w swoich kazaniach: „Bóg matkę czcić rozkazał. Przeklęty, kto zasmuca matkę swoje. A która jest pierwsza i zasłużeńsza matka jako ojczyzna, od której imię macie i wszytko, co macie, od niej jest? Która gniazdem jest matek wszytkich i powinowactw wszytkich, i komorą dóbr waszych(…)”. Rola homiletyki czy literatury w budowaniu więzi z Ojczyzną wydaje się we współczesnym świecie mniejsza. Zadanie to przejmują szkoły, organizacje i instytucje, którym przyświecają cele wychowawcze. Każda inicjatywa na tym polu jest cenna szczególnie dziś, gdy całe narody cierpią na rozpad więzi rodzinnych i społecznych.

W marcu b.r. „wspólną mową” rozmawialiśmy z uczniami Publicznego Gimnazjum
w Wielopolu o „wspólnej ziemi i wspólnej pamięci” naszej małej Ojczyzny – gminy Wielopole Skrzyńskie. W zorganizowanym przez Bibliotekę GOKiW konkursie „Wielopolszczyzna – nasza mała Ojczyzna” wzięło udział 50 gimnazjalistów. Do finału, który odbył się 24 marca zakwalifikowało się 8 uczniów. Ich odpowiedzi pisemne (w postaci testów) i ustne oceniła komisja w składzie: Julian Zegar- prezes Towarzystwa Przyjaciół Ziemi Wielopolskiej im. T. M. Kantora, Jerzy Siuta – Prezes Gminnego Zarządu OSP oraz Mariusz Mosior – wicedyrektor Publicznego Gimnazjum w Wielopolu. Największą wiedzą wykazały się:

I miejsce: Sylwia Pociask z Nawsia (III b)

II miejsce: Anna Pająk z Łączek Kucharskich (III b)

III miejsce: Katarzyna Świrad z Wielopola (III b)

Wyróżniono: Kajetana Kruczka, Magdalenę Misiorę i Annę Kozub (Wielopole), Rafała Bieszczada z Glinika oraz Dominikę Świrad z Nawsia. Laureatom konkursu pamiątkowe dyplomy oraz nagrody książkowe wręczyli członkowie jury.

Konkurs nie odbyłby się gdyby nie zapał młodzieży, życzliwość i otwartość dyrekcji PG w osobach Stanisława Parysia i Mariusza Mosiora, zaangażowanie polonistek PG oraz praca członków komisji. Wszystkim serdecznie dziękujemy. Szczególne podziękowania kierujemy pod adresem Juliana Zegara za komentarze, uzupełnienia i prezentację ciekawostek związanych z naszą gminą oraz Małgorzacie Jarosz za koordynację konkursu.

Jedną z najpiękniejszych refleksji na temat Ojczyzny zawarł w słowach poezji Karol Wojtyła pisząc: „Ojczyzna – kiedy myślę – wówczas wyrażam siebie i zakorzeniam,/
mówi mi o tym serce, jakby ukryta granica, która ze mnie przebiega ku innym,/
aby wszystkich ogarniać w przeszłość dawniejszą niż każdy z nas:/
z niej się wyłaniam… gdy myślę Ojczyzna – by zamknąć ją w sobie jak skarb./
Pytam wciąż, jak go pomnożyć, jak poszerzyć tę przestrzeń, którą wypełnia”.
Myślę, że po konkursie te słowa stały się dla nas, jego uczestników i widzów, bardziej zrozumiałe i bliskie. Mocniej zakorzeniliśmy się w otaczającym nas środowisku i dostrzegliśmy wartość łączącej nas z nim więzi.

Maria Wójcik

Skip to content